Z działalnością gospodarczą nieodłącznie wiąże się ryzyko utraty płynności finansowej i zagrożenie stanem niewypłacalności. W ramach gospodarki wolnorynkowej wszystko zależy od aktualnej koniunktury. Postępowanie restrukturyzacyjne, sanacyjne czy upadłościowe pomóc mają przedsiębiorcy uporać się z problemami finansowymi. Co więcej, w określonych wypadkach przedsiębiorca zobligowany jest już przez przepisy prawa do ogłoszenia bankructwa, a żądać tego mogą nawet jego wierzyciele. Jak każda procedura, także prawo upadłościowe i restrukturyzacyjne może być oczywiście przedmiotem nadużycia, a określone działania (zaniechania) dłużnika zagrożone są sankcją karną. Przykładem jest już sam brak wniosku o ogłoszenie upadłości, o czym mowa we wpisie: Odpowiedzialność karna za niezłożenie wniosku o upadłość w terminie (art. 586 k.s.h.).
W swej praktyce adwokackiej świadczę pomoc prawną zarówno dla osób podejrzanych oskarżonych o popełnienie przestępstw związanych z restrukturyzacją, sanacją i upadłością. Zajmuję się w szczególności następującymi sprawami:
- niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie – art. 586 k.s.h.
- podanie nieprawdziwych danych we wniosku o ogłoszenie upadłości – art. 522 ust. 1 Prawa upadłościowego
- podanie nieprawdziwych informacji co do stanu majątku – art. 522 ust. 2 Prawa upadłościowego
- niewydanie syndykowi majątku, ksiąg rachunkowych i innych dokumentów – art. 523 ust. 1 Prawa upadłościowego
- zakaz prowadzenia działalności gospodarczej – art. 373 § 1 Prawa upadłościowego
- udzielenie nieprawdziwych informacji w postępowaniu restrukturyzacyjnym – art. 399 Prawa restrukturyzacyjnego
- niewydanie zarządy ksiąg rachunkowych lub innych dokumentów dotyczących majątku – art. 400 Prawa restrukturyzacyjnego
W ramach swojej praktyki oferuję Państwu:
- specjalistyczne doradztwo prawne;
- reprezentację na każdym etapie postępowania przygotowawczego lub sądowego;
- przygotowanie pism procesowych w tym zażaleń, apelacji oraz kasacji;
- przygotowywanie zawiadomień o możliwości popełnienia przestępstwa;
- przygotowywanie opinii prawnych związanych z ryzykami prawnokarnymi planowanych przedsięwzięć.
Jeżeli potrzebowaliby Państwo pomocy prawnej w opisanym zakresie, zapraszam na spotkanie w Kancelarii Adwokackiej w Krakowie.
Obszar mojej działalności obejmuje nie tylko Kraków, lecz również Katowice, Częstochowę, Kielce, Tarnów czy Rzeszów. W razie potrzeby pomoc prawna może być przy tym świadczona na terenie całego kraju, a spotkanie może odbyć się w trybie zdalnym przy zachowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa.
Warto wiedzieć:
Truizmem jest twierdzenie, że osoba oskarżona (podejrzana) o popełnienie przestępstwa korzysta z domniemania niewinności: to organy ścigania muszą wykazać fakt popełnienia przestępstwa przez daną osobę. Należy być jednak świadomym, iż wyrok skazujący może zapaść również na podstawie dowodów poszlakowych, których całokształt przekona sąd o sprawstwie i winie oskarżonego. Z tego też powodu kluczowym prawem oskarżonego w postępowaniu karnym jest prawo do obrony, w tym tzw. aktywnej obrony, ukierunkowanej na wykazania bezpodstawności prokuratorskich zarzutów. W kontekście tym pamiętać należy o prawie do pomocy adwokata, który doradzi i podpowie jakie kroki podjąć już w postępowaniu przygotowawczym, aby należycie zabezpieczyć swoje interesy. Oskarżony ma prawo złożyć wyjaśnienia w sprawie, jak również odmówić składania wyjaśnień bądź też odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania. Decyzji tej nie trzeba uzasadniać. Oskarżonemu przysługuje również prawo składania wniosków dowodowych, tak w postępowaniu przygotowawczym jak i postępowaniu sądowym, co koresponduje do prawem do aktywnego odpierania zarzutów oskarżenia.
To osoba pokrzywdzona przestępstwem najczęściej zawiadamia organy ścigania o fakcie popełnienia przestępstwa na jej szkodę. Pamiętać jednocześnie należy, iż pokrzywdzony jest zarazem stroną postepowania przygotowawczego. Ma on w związku z tym prawo wglądu do akt sprawy (za zgodą prokuratora) oraz inicjatywę dowodową, czyli prawo do składania wniosków o przeprowadzenia określonych czynności dowodowych w sprawie. Pokrzywdzony może być także obecny przy czynnościach dowodowych, w tym przesłuchaniu świadków czy samego podejrzanego oraz może zadawać pytania osobom przesłuchiwanym. Pokrzywdzony ma wreszcie prawo do korzystania z pomocy adwokata, który będzie go reprezentował w całym postępowaniu. Samo zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępowano może być przygotowane właśnie przez pełnomocnika, podobnie jak dalsze pisma procesowe w sprawie, w tym ewentualna apelacja.
Zgodnie z przepisami prawa wniosek o ogłoszenie upadłości powinien być zgłoszony w terminie 30 dni od powstania stanu niewypłacalności. Pod tym pojęciem ustawodawca rozumie stan, w którym dłużnik nie ma już zdolności do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Domniemywa się zarazem, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeśli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza okres trzech miesięcy. W przypadku osób prawnych albo jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, istnieje dodatkowa przesłanka stwierdzenia stanu niewypłacalności w postaci stanu, gdy zobowiązania pieniężne dłużnika przekraczają wartość jego majątku, utrzymującego się przez okres przekraczający dwadzieścia cztery miesiące.
W praktyce, to kiedy powstał stan niewypłacalności, a w konsekwencji – kiedy należało złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, ustalać będzie biegły na podstawie dokumentów księgowych dłużnika
Ogłoszenie upadłości samo w sobie przestępstwem oczywiście nie jest. Jest to zwyczajna instytucja prawa gospodarczego przewidziana na wypadek popadnięcia przez dłużnika w stan niewypłacalności. Prawo karne inaczej jednak patrzy na sytuację, w której dłużnik umyślnie doprowadził do swojej niewypłacalności lub też upadłość była wynikiem lekkomyślnego zachowania dłużnika. W takim bowiem przypadku ustawodawca wychodzi z założenia, że ochrona interesu prawnego wierzycieli wymaga interwencji prawa karnego. Podobna sytuacja ma miejsce w razie tzw. pozornego bankructwa. Ma ona miejsce wówczas, gdy ktoś tworzy nową jednostkę gospodarczą, np. spółkę, i przenosi na nią składniki swojego majątku, doprowadzając do ograniczenia zaspokojenia swoich wierzycieli.
Prawo upadłościowe przewiduje niezależną podstawę do orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w stosunku do regulacji występującej w kodeksie karnym. Generalnie narażone są na niego osoby, które nie dopełniły obowiązków związanych ze złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości oraz które przyczyniły się do tego. Dodatkowo podstawą orzeczenia zakazu może być także: nie niewydanie bądź niewskazanie majątku lub dokumentów, ukrywanie, niszczenie bądź obciążanie majątku wchodzącego w skład masy upadłości, niewykonanie innych obowiązków, ciążących na upadłym z mocy ustawy, orzeczenia sądu lub sędziego-komisarza albo utrudnianie postępowania upadłościowego w inny sposób.